دبستان راکه تمام کرده بودم،پدردستم را گرفت و به دبیرستان ایرانشهربردودوچرخه ای رادراختیارم گذاشت تا برای ادامه ی تحصیل،روزانه،درطی دونوبت صبح وعصر،ازلیالستان به لاهیجان بروم و برگردم.ازقضاسیدنوری کیافر،نویسنده ومحقق سرشناس آن سالهاتاامروز،مدیرآن مدرسه بود که معلمانی مانند محسنی آزادوزنده یادان بیژن نجدی ونعیمیان راکه بعدهاازدوستانم شده بودندوغالبا دستی به قلم داشتند،دراین مدرسه جمع کرده بود.ازبرکت وجودوحضورهمین مدیرومعلمان بود که دبیرستان قراربود که آویشنی کنی بامن
عاشقانه ای برای گیلان..محسن بافکرلیالستانی
شوق تماشای قله ها /محسن بافکرلیالستانی
دبیرستان ,مدرسه ,کرده ,راکه ,بعدهاازدوستانم ,بودندوغالبا ,بود که ,راکه بعدهاازدوستانم ,ونعیمیان راکه ,بعدهاازدوستانم شده ,بودندوغالبا دستی
درباره این سایت